De eerste dagen

Op 27 april ben ik om 6.10 vertrokken vanaf Schiphol naar Santorini om stage te gaan lopen bij Hotel Esperas in Oia als front office medewerkster. Wat een zwaar afscheid was dat.. Mijn lieve familie, vriend en vriendinnen moest ik achter laten! Ik ben gewend om te reizen, zelfstandig te zijn en altijd wel zin in een avontuur, maar dit viel even anders. Gelukkig sta ik er niet alleen voor, maar ben ik hier samen met mede stagiaire Priscilla. Toen ik daar door de poortjes liep, moet ik eerlijk zijn, dacht ik 'waar the .... ben ik aan begonnen...' Nou, ik zal mijn ervaringen met jullie delen.. laten we beginnen met een eerste verslag.

In 2013 ben ik begonnen aan de opleiding toerisme in Maastricht en vanaf de eerste dag heb ik meteen gezegd; ik ga stage lopen in het buitenland. Nadat ik in de zomer 2013 met mijn vriendin Michelle op vakantie ben geweest naar Corfu was ik zó weg van Griekenland, dat ik zelf in september nog eens terug ben geweest, en ik het bijna zeker wist dat ik naar Griekenland wilde. 2 jaar later ben ik er dus werkelijk, alleen op een ander eiland; Santorini!

27/4/15
We vertrokken vanaf Amsterdam met Transavia richting Santorini met een tussenstop op Mykonos. Dat eiland dan ook weer een beetje gezien!
Nadat we geland waren op de luchthaven van Thira stond er iemand van Esperas klaar om ons op te halen. Een meneer van middelbare leeftijd met een bordje Esperas in zijn handen die wij 'uncle Danny' noemen. Eenmaal aangekomen in het hotel was het nog allemaal erg onwerkelijk. Priscilla en ik konden het niet geloven dat we dit echt deden en dat kunnen we nog steeds niet. We werden aan alle medewerkers in het hotel voorgesteld en iedereen is even vriendelijk. Fijn dat Priscilla en ik zelf een aardig woordje Grieks spreken, konden we mooi een goede indruk maken! De baas George en frontoffice manager Hassna kwamen een praatje maken en gaven uitleg over Oia het dorp en Santorini zelf. Het hotel is echt geweldig mooi, net zoals de geweldige prijs die ze ervoor vragen!!! (uhum). Ik voelde me de eerste dag verdrietig en overweldigd door alle indrukken die we moesten verwerken. Danny bracht ons na ons huisje en daar stond ons de grote verassing te wachten, want geen van ons beiden wist wat we te zien kregen! Mijn verwachtingen lagen natuurlijk wel later maar stiekem hoopte ik op een mooi huis in Cycladische stijl. Nou, Cycladische stijl heeft het ook wel, het is alleen een beetje vervallen. Eenmaal in het huis waren er al 2 meiden uit Almere, die ook stage lopen in Esperas. A.s. zaterdag komt Jaimy nog, die ook frontoffice gaat doen. We werden leuk welkom geheten en kregen onze kamer en badkamer te zien die ik dus deel met Priscilla en Jaimy. We hebben meteen onze koffer uitgepakt en ons een beetje geinstalleerd. Allebei nog erg verdrietig en met tegenzin ook maar alles goed gepoetst met chloor om een ons een beetje comfi te voelen.

Rond de klok van 6 ging ik samen met Priscilla op pad. We zijn gaan lopen naar het centrum en da's niet zomaar een blokje om. We hebben het over 8 km heen en terug!!! Oia is een schilderachtig dorp dat op 300m hoogte ligt waar je uitzicht hebt op de Caldera (de krater) en iedere avond de zonondergang kunt bekijken. Vanuit het hotel zie je de zonsondergang elke dag en gaan mensen ook allemaal klappen. We waren van plan om naar Esperas te lopen en te vragen of ze een restaurant kunnen aanbevelen. Voordat we het hotel hadden gevonden waren we alweer een uur verder, omdat alles zo op elkaar lijkt haha.
We gingen naar het restaurant dat George ons had aanbevolen en zeiden meteen dat we voor Esperas werkte. Wat denk je.. Brood met tzatziki, olijven en suvlaki met frietjes.. Omdat we dus voor Esperas werken, krijgen we 20 procent korting!! En een lekker dessert on the house ;). Dat was natuurlijk echt wel een meevaller gezien de prijzen hier echt hoog liggen. Overal zie je Amerikanen en super veel Aziaten, waar we van aan kunnen nemen dat zij genoeg geld hebben.
Santorini is wel een kaal eiland, zeker als je het bijvoorbeeld vergelijkt met Corfu, maar de schilderachtige witte blauwe huisjes maken al veel goed. Nadat we het hele stuk zijn teruggelopen (ik verlies hier nog wat kilo's!!) was het tijd voor een warme douche, tenminste dat dacht ik, het is hier dus normaal dat je 3 minuten warm water hebt en de rest koud. JIPPIE!! Bed time na een heftige dag.

28/4/15
Vandaag was het onze eerste werkdag. Om 8 uur werden we verwacht in het hotel en de dag is begonnen. Zenuwachtig was ik niet omdat ik nog steeds met mijn gedachten thuis zit. We werden door het hele hotel rondgeleid, kregen blouses en een heleboel informatie over wat we allemaal moesten doen, weten en kunnen. Het leukste vind ik dat het hotel zo klein is zodat alles met de gasten persoonlijker is. Ik vond het allemaal erg interessant maar hoop dat er morgen meer werk voor mij te doen is. Ik werk 6 dagen in de week 7 uur per dag. Rond 3 uur waren we klaar en gingen we samen met de 2 andere meiden van het huisje en uncle Danny bracht ons naar Fira, de hoofdstad van Santorini, om inkopen te gaan doen bij Carrefour. De reden dat we hem uncle noemen is dat hij onze persoonlijke taxi chauffeur en nog wat is, hij brengt en haalt ons, hij brengt ons zelfs nog eieren vers van de kip en probeert het voor ons makkelijker te maken.
Lekker boodschappen gedaan en ben nog een stukje gaan hardlopen. Ik moet mijn conditie een beetje op pijl houden!! Een receptioniste in het hotel heeft een kennis die een of andere hoge piet is in de muaythai wereld en dus ook zijn eigen sportschool heeft! Binnenkort neemt ze me mee en kan ik eens lekker gaan trainen.
Morgen begin ik pas met werk om 3 uur 's middags tot 10 uur in de avond. Dus ik ga proberen een beetje uit te slapen, uitgebreid ontbijt te maken en lekker in de zon te gaan liggen. Want bruin moet ik ook wel worden! Het is zo zonde dat we zo ver van het centrum liggen, maar ik heb al tegen George gezegd dat ik een fiets wil. Misschien krijgen we wel een ezel ;) wie weet... het loopt hier vol met ezels en ik vind het zielig... Mijn Grieks is in 2 dagen al sterk verbeterd, ik kan veel verstaan en ook zelf onder woorden brengen.
Ik mis alleen iedereen thuis zo erg :(. Ik hoop dat ze me komen bezoeken zodat ze allemaal kunnen zien hoe mooi het hier is, en waarschijnlijk voel ik me dan ook nog stukken beter.

Ik zal proberen wat fotootjes online te zetten, zodat jullie allemaal kunnen meegenieten :)

Veel liefs en zonnestralen uit Oia